مجازی سازی دسکتاپ

مجازی سازی دسکتاپ

امروزه بیشتر سازمان ها از محیط هایی استفاده می کنند که در آنها کامپیوتر های فیزیکی و pc ها مستقر هستند. در این محیط ها که به احتمال زیاد همه ی ما با آن آشنا هستیم، وجود pc  هایی که هر کدام به طور مستقل قطعات تشکیل دهنده ی خود را دارند (مادربرد، رم، پردازنده، پاور و...) و آسیب هایی که این قطعات با آنها درگیر هستند منجر به مصرف انرژی، هزینه ی نگهداری و استهلاک بالا می شوند در حالی که فضای مدیریت مناسبی را هم ارائه نمی دهند. از طرفی در سمت کاربران تجهیزاتی وجود دارد که هر کدام از آن ها فضای فیزیکی زیادی را اشغال می کنند. اما چه راهکاری برای غلبه بر این معضلات در محیط کاری شما وجود دارد؟

مجازی سازی دسکتاپ چیست؟

یکی از کارآمدترین راهکارهای مجازی سازی، مجازی سازی دسکتاپ (VDI) می باشد. در مجازی سازی دسکتاپ به هر کلاینت یک ماشین مجازی اختصاص داده می شود که متناسب با نیاز کلاینت، منابع پردازشی لازم در اختیار ماشین قرار می گیرد و سیستم عامل بر روی آن نصب می شود. در واقع کاربران روی میز کار خود از این سیستم عامل ها استفاده می کنند، در حالی که پردازش های مربوط به آن ها روی سرور انجام می شود. به عبارتی مجازی سازی دسکتاپ جدا سازی مکان قرارگیری سیستم عامل از محیط کاربری و انتقال آن به دیتاسنتر است.

سرورها برای به کارگیری مجازی سازی دسکتاپ و ساخت ماشین های مجازی که قابلیت های دسکتاپ را به صورت مجازی ارائه می دهند، از Hypervisor استفاده می کنند.

به سناریو زیر توجه کنید:

فرض کنید سازمان شما به 150 کلاینت نیاز دارد، برای رفع این نیاز دو راه در پیش رو دارید. در رویکرد اول که روشی سنتی است، باید دیوایس هایی مانند کیس، all in one و... تهیه شود که برای این تعداد کلاینت می تواند هزینه ی خرید و پیاده سازی بالایی را به همراه داشته باشد. هزینه های نگهداری و پشتیبانی از تجهیزات و مصرف انرژی آن ها از فاکتور های مهم در محاسبه ی مخارج سازمان می باشد. از طرفی با توجه به مشکلات موجود در تامین انرژی، امروزه یکی از مهم ترین کارهایی که هر شخص باید در انجامش کوشا باشد، صرفه جویی در مصرف انرژی است اما در این رویکرد 150 دستگاه وجود دارد که هر کدام استهلاک، هزینه ی نگهداری و مصرف انرژی خود را دارند. بنابراین اتلاف انرژی زیاد و مقرون به صرفه نبودن از نتایج رویکرد اول خواهد بود. رویکرد دوم، همان راهکار مجازی سازی دسکتاپ است که به شما اجازه خواهد داد، منابع پردازشی خود را در دیتاسنتر گردآورید. اگر سازمان شما از رویکرد دوم استفاده کند، ممکن است هزینه ی پیاده سازی آن برابر با رویکرد اول یا حتی بیشتر از آن شود، اما هزینه ی نگداری کمتری را در آینده به شما تحمیل خواهد کرد. برای دستیابی به درکی بهتر از این مسئله به مثال زیر توجه کنید:

اگر سازمان شما نیازمند ارتقای منابع پردازشی کلاینتها باشد، رویکرد اول برای خرید سخت افزار و نصب آن روی کلاینت به هزینه های بیشتری نیاز دارد، در حالی که در مجازی سازی دسکتاپ، با استفاده از فضای مدیریتی که مجازی سازی در اختیارتان قرار می دهد به راحتی می توانید منابع پردازشی و ذخیره سازی یک کلاینت را ارتقا دهید. با استفاده از مجازی سازی دسکتاپ شما می توانید در مصرف انرژی صرفه جویی کنید، هزینه های نگهداری را کاهش دهید، امنیت بیشتر، مدیریت بهتر و بهینه تری را روی سیستم هایتان داشته باشید.

توجه کنید که مجازی سازی دسکتاپ (bare metal) را با نوعی مجازی سازی که توسط نرم افزار هایی مانند VMware Workstation و Virtual Box در دسکتاپ انجام می شود، اشتباه نگیرید.

مزایای مجازی سازی دسکتاپ

مجازی سازی دسکتاپ مزایای زیادی برای فناوری اطلاعات و سازمان ها دارد. برخی از مهم ترین آن ها عبارت اند از:

• صرفه جویی در هزینه ها : از منظر فناوری اطلاعات، مجازی سازی دسکتاپ هزینه های مدیریت و پشتیبانی و زمان ایجاد یک دسکتاپ جدید را کاهش می دهد. کارشناسان معتقدند که نگهداری و مدیریت منابع در محیط مجازی سازی شده 50 تا 70 درصد از مجموع هزینه مالکیت (TCO) یک محیط فیزیکی را دربر می گیرد. سازمان ها معمولا برای صرفه جویی در این هزینه ها به مجازی سازی دسکتاپ روی می آورند.
• سهولت مدیریت : از آنجایی که در مجازی سازی همه چیز به صورت مرکزی مدیریت، ذخیره و محافظت می شود، مجازی سازی دسکتاپ نیاز به نصب، به روز رسانی، patch کردن برنامه ها، بک آپ گرفتن از اطلاعات و شناسایی ویروس ها در کلاینت های مختلف را از بین می برد. بنابراین مجازی سازی دسکتاپ به ساده سازی مدیریت برنامه های موجود کمک می کند. در مجازی سازی دسکتاپ می توان از کلاینت های قدیمی به عنوان ایستگاه های دریافت کننده سرویس دسکتاپ مجازی (Thin client) استفاده کرد. برخلاف کامپیوتر های شخصی که توان پردازشی، فضای ذخیره سازی و حافظه ی رم مورد نیاز برای اجرای برنامه ها را در داخل خود دارند، thin client ها به عنوان دسکتاپ های مجازی عمل می کنند و در بستر شبکه از توان پردازشی سرور موجود در شبکه بهره می برند.
• امنیت بیشتر : مدیریت بهینه ی موجود در دسکتاپ های مجازی، امکان اتصال دستگاه های ذخیره ساز قابل حمل به سیستم های thin client را نمی دهد مگر اینکه دسترسی این عملکرد به کاربران داده شود. به همین خاطر امکان درز اطلاعات، نفوذ بد افزار ها و باج افزار ها به این سیستم ها کاهش پیدا می کند. مطلب دیگری که امنیت محیط مجازی سازی شده را افزایش می دهد این است که تمامی اطلاعات سازمان حتی اطلاعاتی که کاربران در پروفایل خود ذخیره می کنند در دیتاسنتر ذخیره و نگهداری می شود و از آنجایی که داده های کاربر به صورت مرکزی و منظم پشتیبان گیری می شود، مجازی سازی دسکتاپ مزایای یکپارچگی داده را نیز فراهم می کند.
• بهره وری بیشتر : مجازی سازی دسکتاپ به کابران این امکان را می دهد که از طریق دستگاه های مختلف مانند دسکتاپ های دیگر، لپتاپ ها، تبلت ها و گوشی های هوشمند به برنامه ها و اطلاعات مورد نیاز دسترسی داشته باشند. این امر بهره وری را با ارائه اطلاعات مورد نیاز به کاربران در هر مکانی، افزایش می دهد. از طرفی اگر دستگاه یکی از کاربران آسیب دید از آنجایی که اطلاعات دسکتاپ به صورت locally ذخیره نمی شود، آن کاربر می تواند از دستگاه های دیگر برای دسترسی به دسکتاپ و رسیدگی به ادامه کارش استفاده کند.

منبع : Faradsys.com

زیرو کلاینت چیست؟

زیروکلاینت (به انگلیسی: Zero Client) به سیستمی اطلاق می‌شود که برای تحقق وظایف محاسباتی خود به سرور (Server) وابسته است. این مفهوم در برابر فت کلاینت (به انگلیسی: Fat Client) و تین کلاینت (Thin Client) قرار می‌گیرد که طوری طراحی شده تا تمام نیازهای خود را خودش برآورده کند. وظایفی که توسط خدمات دهنده فراهم می‌شود مختلف است، از فراهم آوردن ساختار پایدار داده (برای مثال برای گره‌های بدون دیسک) گرفته تا پردازش اطلاعات.

زیرو کلاینت مانند جزئی از یک زیرساخت کامپیوتری گسترده است، که در این زیرساخت کلاینتهای زیادی قدرت محاسباتی خود را با یک سرور به اشتراک گذاشته‌اند.

در اصل زیرو کلاینت‌ها فاقد رم (Ram) و هارد (HDD) به شکل موجود در PCها و TCها هستند و به همین دلیل دارای ظاهری کوچک و سبک بوده و قیمت بسیار نازل تری نسبت به آنها دارد. این سیستم‌ها صرفاً در شبکه‌هایی قابل استفاده خواهند بود که دارای سرور بوده (Server Base) و از طریق سرور برای آنها محدوده کابری تعریف گردد.

یرو کلاینت، تین کلاینت ، مینی پیسی و اکسس ترمینال چه هستند و چه تفاوت هایی با یکدیگر دارند؟

1. مینی پی سی: یعنی یک کامپیوتر شخصی کوچک و ضعیف که میتواند به تنهایی کار کند و دارای رم و سی پی یو و فضای ذخیره سازی است فقط کوچک شده و ضعیف شده ی یک رایانه ی معمولی است.
2. تین کلاینت: همان مینی پی سی است ( اغلب، حتی کارشناسان امر و یا تولید کننده ها نیز این دستگاهها را با زیرو کلاینت اشتباه میگیرند)
3. زیرو کلاینت: یک درگاه (درب و پنجره) است برای متصل شدن به یک رایانه ی مرکزی ، در واقع تمامی برنامه ها و سیستم عامل ها روی رایانه ی مرکزی نصب میشوند و کاربران از طریق این درگاه‌ها به آن رایانه ی مرکزی وصل شده و از آنها استفاده میکنند و منابع سخت افزاری مورد نیاز خود مانند RAM و CPU و فضای ذخیره سازی را از رایانه ی مرکزی میگیرند.

- دقت داشته باشید که منظور از کلمه ی زیرو اینست که این دستگاهها قابلیت ارائه هیچگونه سرویس مناسب برای کاربر را در غیاب یک سرویس دهنده ی اصلی ندارند- و یا به عبارت دیگر بدون وجود سرور قادر نیستند به نیازهای کاربر پاسخ گویند.

تفاوت زیرو کلاینت‌ها با یکدیگر در چیست؟

زیرو کلاینتها بسته به نوع ارتباطی که با کامپیوتر مرکزی برقرار میکنند و نحوه ی عملکردشان در چند خانواده ی متفاوت قرار میگیرند : انواع زیرو کلاینت

زیرو کلاینت های RDP : این زیرو کلاینت ها برای ارتباطشان با رایانه ی مرکزی از استاندارد مایکروسافتی اتصال از راه ادور به نام RDP استفاده میکنند، و میتوانند همگی به یک سیستم عامل یا چند سیستم عامل متصل شوند.

   زیرو کلاینت های VDI : این زیرو کلاینت ها حتما به سرور و بستر سرور مجازی نیاز دارند و با استفاده از پروتکل های PCoIP , ICA , HDX به سرور مجازی متصل میشوند ( بستر مجازی سیتریکس و یا وی ام ور) و از این طریق میتوانند میز کار مجازی کاربر ( Virtual Desktop) و یا برنامه های مخصوص هر کاربر را برای وی ارائه دهند.

   زیرو کلاینت های DDP : این استاندارد که جدید ترین استاندارد در حوزه ی مجازی سازی دسکتاپ میباشد، متعلق به کمپانی وی کلود پوینت است و به اینصورت است که میتوان به یک کاربر یا یک مجموعه از کاربران یک سیستم عامل اختصاص داد، با حداقل منابع سخت افزاری مورد نیاز (میتوان یک رایانه ی رومیزی را در اختیار بیش از ۳۰ کاربر قرار داد) و همینطور کمترین میزان مصرفف پنای باند شبکه.

( تفاوتهای بسیاری با استاندارد RDP دارد که به تفصیل در ادامه شرح داده خواهد شد)

   زیرو کلاینت های رسیوری : این خانواده از زیرو کلاینت ها که خانواده ی پر جمعیتی هم هستند از نظر تنوع برند و امکانات به این صورت عمل میکنند که دستگاه زیرو کلاینت صرفا یکسری امکانات خاص را در اختیار کاربر قرار میدهد بعنوان مثال: فقط یک مرورگر اینترنت در ختیار کاربر قرار میدهد – یا : بر روی رایانه ی مرکزی یک نرم افزاری نصب میشود که آن نرم افزار صرفا تعدادیی برنامه را در اختیار هر کاربر قرار میدهد.

هماگونه که رایانه های با یکدیگر از نظر قدرت و ظرفیت و اندازه و شکل ظاهری متفاوت هستند، همین تفاوت ها در تین کلاینت ها نیز میباشد

– در واقع تین کلاینت یا مینی پی سی هم همان رایانه ی معمولی هستند که فقط کوچکتر و ضعیف تر شده اند.

و همگی در خانواده ی رایانه های شخصی قرار میگیرند و مقایسه بین آنها همانند مقایسه بین رایانه های رومیزی میباشد یعنی مواردی از قبیل نوع و توان پردازنده، میزان و سرعت رم و مواردی از این دست در آنها مقایسه میشود و کاربری آنها یکسان است.

برای استفاده از راهکار VDI بهتر است از زیرو کلاینت های مبتنی بر ARM استفاده شود یا Tradici ؟

تفاوت پردازنده های ARM و Teradici

– در ابتدا به اختصار به معرفی دو کمپانی مذکور میپردازیم:

• کپانی ترادیسی در سال ۲۰۰۴ در زمینه فشرده سازی صوت و تصویر و انتقال آن فعالیت خود را شروع کرده و در سال ۲۰۰۸ اولین چیپست خود را مبتنی بر پروتکل PCoIP به بازار ارائه نمود

که برای اولین بار توسط کمپانی های HP, Dell-Wyseدر تین کلاینتها و زیرو کلاینتها به کار برده شد.

• کمپانی آرم از سال ۱۹۸۰ تا کنون مشغول به گسترش پردازنده های مبتنی بر تکنولوژی آرم است

که به دلیل مصرف انرژی پایین بیشتر در دستگاههای قابل حمل استفاده میشود

که با رشد روز افزون دستگاههای موبایل و نیاز به پردازنده های گرافیکی قویتر در آنها، این کمپانی از سال ۲۰۱۴ اقدام به مجتمع سازی پردازنده های قدرتمند گرافیکی در سی پی یو های خود کرده است،

که کمپانی هایی همچون APPLE در تراشه‌های اختصاصی خود، SAMSUNG در پردازنده‌های اگزینوس، NVIDIA در پردازشگرهای تگرا و Qualcomm در پردازنده‌های اسنپ‌دراگون خود از معماری قدرتمند آرم استفاده میکنند.

مقایسه پردازنده های ARM و Teradici

با پیشرفتی که در عرصه ی مجازی سازی در دهه ی اخیر شاهد آن بودیم

و همینطور پیشرفت دستگاههای موبایل، معماری آرم که به جرات میتوان گفت از نظر تعداد فروش، رتبه ی اول در بین تولید کننده های پردازنده ها را به خود اختصاص داده است،

(بیش از ۹۷ درصد از تلفن های هوشمند، بیش از ۹۰ درصد از هارد دیسک ها، بیش از ۶۰ درصد از تلوزیون ها و ستاپ باکس ها و …)

بر روی این موارد مصرف (مجازی سازی و سرور) متمرکز شده است

به طوریکه تا قبل از سال ۲۰۱۴ از نظر کیفیت صوت و تصویر ارسالی کمپانی ترادیسی پیشرو عرصه مجازی سازی دسکتاپ بود

اما پس از آن کمپانی آرم با قرار دادن قاابلیت نئون بر روی پردازنده های خود در کنار پردازش ۳۲ بیتی و استفاده از پردازنده های قدرتمند گراافیکی مالی ( Mali) بصورت مجتمع در پردازنده های خود موفق شد

گوی سبقت را در پردازش و فشرده سازی تصویر، از کمپانی ترادیسی برباید

و عملکرد بسیار خوبی حتی در تصاویر سه بعدی و همچنین صدای با کیفیت از خود نشان دهد،

البته ناگفته نماند که انتظاری غیر از هم این نبود، یعنی با توجه به سایز و قدرت کمپانی آرم چنانچه بازار هدف مناسبی پیدا کند

سعی در تصاحب آن بازار خواهد کرد

که با پیشینه ای که از این کمپانی وجود دارد، سعی آن منجر به نتیجه خواهد شد

، البته لازم بذکر است که در مصرف پهنای باند و فشرده سازی صوت و تصویر همچنان کمپانی ترادیسی با اندک فاصله ای پیشرو است،

یعنی در خصوص فشرده سازی تصویر چند درصدی بهتر عمل میکند، اما نه آنقدر ملموس است و نه آنقدر مهم که از کیفیت بالاتر تصویر آرم بگذریم

و همچنین قیمت بسیار پایین تر پردازنده های آرم که معلول بازار بسیار گسترده آنهاست نیز غیر قابل اجتناب است.

به طوریکه کمپانی مطرح HP در مدل پایین تر خود یعنی T310 از پردازنده Teradici

و در مدلهای بالاتر خود یعنی T410 از پردازنده های ARM استفاده کرده است

تا بتواند به لحاظ گرافیکی تجربه ای بهتر در اختیار مشتریان خود قرار دهد.

طبق گفته ی کمپانی VMware پردازنده های خانواده ARM (دارای ویژگی NEON) و Teradici هر دو میتوانند با بالاترین کیفیت در بستر هورایزن (Horizon) استفاده شوند.

منبع : wikipedia

معرفی SDS های شرکت HPE

معرفی SDS های شرکت HPE
همانطور که می دانید امروزه از SDDC ها استفاده می شود که باعث کاهش هزینه و افزایش سرعت پیاده سازی می شوند. یکی ار مهمترین تکنولوژیهایی که باید در SDDC ها استفاده شود، SDS می باشد (Software Defined Storage) . به عنوان مثال می توان VSAN را در Vmware به عنوان SDS نام برد. شرکت HPE نیز بدین منظور Store Virtual را معرفی می کند، که در دو مدل مختلف تولید و به بازار عرضه می شود.
در حالت اول Virtual Storage Appliance می باشد که روی مجازی سازی Hypervisor پیاده سازی می شود. برای راه اندازی این مدل باید لایسنس StorVirtual VSA خریداری شود.
در مدل دوم Converged Solution Appliance تولید می شود که یک سخت افزار اختصاصی به منظور راه اندازی SDS می باشد و دستگاههای StoreVirtual در این حوزه قرار می گیرند.به عنوان مثال در این زمینه می توان Converged System 250 را نام برد که پلتفرم این دستگاه Apollo 2000 می باشد.
این SDS ها مبتنی بر سیستم عامل Lefthand می باشند که همان SAN iQ نامیده می شود.
تکنولوژی SDS مناسب برای مجازی سازی دسکتاپ و مجازی سازی می باشد و بسیار مقیاس پذیر هستند و باعث افزایش سرعت پیاده سازی می شوند.

مجازی سازی

در علم کامپیوتر، مجازی‌سازی^[۱] به ساخت نمونهٔ مجازی (غیر واقعی) از چیزهایی مثل پلتفرم سخت‌افزاری، سیستم عامل، وسایل ذخیره‌سازی یا منابع شبکه، گفته می‌شود.

مجازی‌سازی از یک نوع تفکر عمیق و اجرا کردن هر آنچه که در فکر و ذهن می‌گذرد و نهایتاً بدون وجود خارجی پیاده‌سازی می‌گردد. در علم کامپیوتر استفاده از تکنولوژی مجازی‌سازی باعث رشد و پیشرفت بسیار شده است. پیاده‌سازی دستگاه‌های سخت‌افزاری به صورت مجازی اما با همان عملکرد مزایای بسیاری را برای ما به به رهاورد کشیده است.

اصولاً نرم‌فزارها مجازی هستند چون ذات آنها فیزیکی نیست. از اینرو می‌توان گفت مجازی‌سازی در اکثر اوقات شکل نرم‌افزاری دارد؛ که البته بر روی یک سخت‌افزار خاص اجرا خواهد شد. طراحی و شبیه‌سازی انواع سوییچ‌ها، روترها، سرورها و ... از این دسته‌اند. شرکت‌هایی نیز در زمینه تولید سیستم‌های مجازی مشغول به کارند نظیر شرکت مایکروسافت با سیستم Hyper-V یا سیستم‌های مبتنی بر هسته لینوکس از جمله ESX.

مزایای مجازی‌سازی

بطور کلی مزایای مجازی‌سازی شامل موارد ذیل است:

1. کاهش هزینه خرید تجهیزات سخت‌افزاری زیاد
2. متمرکز سازی
3. کاهش هزینه‌های جاری نظیر برق، نگهداری، تعمیرات
4. کاهش گرمای تولیدی توسط دستگاه‌ها
5. عدم نیاز به فضای زیاد به نسبت حالت سنتی
6. استفاده از بیشترین ظرفیت تجهیزات سخت‌افزاری
7. جابجایی راحت
8. پشتیبان‌گیری راحت از اطلاعات
9. تسریع امور به خاطر وجود بالقوه دستگاه‌ها و عدم نیاز به صرف زمان برای خرید، نصب و آماده‌سازی
10. امکان تنظیم و نصب سرورها و تجهیزات مجازی با استفاده از الگو و کپی برداری

منبع : ویکی پدیا